Po, niestety nieudanym, sezonie 1997/98 w klubie zapanował pewien rodzaj chaosu. Udało się co prawda rozegrać jeden sparing (3:3 w Andrzejewie z Iskrą Zaręby Kościelne i wygrana 4:3 w rzutach karnych) jednakże jak dalej potoczą się losy klubu i w którym zacznie zmierzać on kierunku nie było pewne. Sytuacja unormowała się dopiero w sierpniu, kiedy trenerem po dłuższej przerwie ponownie został Witold Kałuski. Szybko rozpoczął on porządkowanie i odbudowę drużyny.

Po dość nieudanej jesieni 1997 roku ostro rozpoczęliśmy przygotowania do rewanżowej rundy wiosennej. Niezbyt uciążliwa zima pozwalała nie tylko na treningi na boisku, ale także na rozgrywanie sparingów. Skład uległ pewnym zmianom. Odeszli bracia Jacek i Mirosław Ożarowscy. Drużynę zaś wzmocnili zawodnicy z Ostrovii Ostrów Maz. Andrzej Zaniewski, mający za sobą występy w III lidze oraz obrońca o pseudonimie „Ogór”, którego imienia ani nazwiska niestety nie pamiętam. Oczywiście w składzie pozostali

Po dobrym sezonie 96/97 i króciutkiej przerwie, nasz zespół, już w połowie lipca, rozpoczął przygotowania do nowego sezonu. W drużynie zaszły niewielkie zmiany. Do Orląt Czyżew wrócił I. Kulesza, niewiele też brakowało, aby do Ostrovii Ostrów Maz. powrócił A. Staniarski. Na szczęście, ostatecznie został w Fortunie. Andrzejewski zespół wzmocnili za to Mariusz i Jacek Ożarowscy, dwaj bracia grający do tej pory w zambrowskich drużynach zakładowych. Napastnik i pomocnik. Pierwszy sparing