„Lekcja naszej historii – czyli ile wiemy o bitwie pod Łętownicą i Andrzejewem” – spotkanie pasjonatów historii w Bibliotece Publicznej Gminy Andrzejewo

W ramach obchodów upamiętniających bitwę pod Andrzejewem 13 września o godzinie 20 w Bibliotece Publicznej Gminy Andrzejewo odbyło się spotkanie poświęcone wydarzeniom sprzed osiemdziesięciu lat. Na tegoroczną lekcję historii został zaproszony, w roli prelegenta, wnuk dowódcy 18 Dywizji Piechoty – dr hab. Paweł Kossecki.

Jako pierwsza głos zabrała pani Wójt Gminy Andrzejewo Beata Ponichtera, która powitała gościa oraz licznie przybyłych na spotkanie słuchaczy. Dr. Kossecki w sposób interesujący przedstawił historię życia swojego dziadka, który walcząc o Niepodległość Polski został ciężko ranny i utracił prawą rękę. Mimo kalectwa w wolnej Polsce pozostał w armii i dalej rozwijał karierę wojskową.

Dużo we wspomnieniach wnuka o dziadku było wątków rodzinnych, nie mogło również zabraknąć opowieści na temat walk we wrześniu 1939 roku i samej bitwie pod Andrzejewem. Ciężko rannemu pułkownikowi Kosseckiemu udało się przeżyć ostatni bój 18 Dywizji Piechoty. Po pobycie w szpitalach m.in. w Dmochach i Białymstoku trafił do niewoli sowieckiej w Brześciu skąd został wywieziony w głąb ZSRS. Dalszy jego los nie jest znany.

Paweł Kossecki poinformował zebranych, że planuje nakręcić film o życiu swojego dziadka. Prace nad scenariuszem są już bardzo zaawansowane. Będzie to opowieść m.in. o zmaganiu się z kalectwem, o tym, że mimo utraty pełnej sprawności fizycznej można nadal służyć Ojczyźnie. Mamy nadzieję, że ten wspaniały cel uda się zrealizować, bohater tej miary co pułkownik Stefan Kossecki zasługuje na film biograficzny.

Kolejną osobą, która przygotowała wystąpienie na ten wieczór była pani Ewa Warszawin – nauczyciel Szkoły Podstawowej im. 18 Dywizji Piechoty Ziemi Łomżyńskiej w Andrzejewie. Oglądając przygotowaną przez nią prezentację mogliśmy się przekonać jak wiele lokalna społeczność zrobiła dla upamiętnienia walk toczonych pod Andrzejewem i Łętownicą 12 i 13 września 1939 roku. W tę prace na przestrzeni lat zaangażowane były różne środowiska, początkowo kombatanci i duchowieństwo, następnie społeczność szkolna, od lat dziewięćdziesiątych władze gminne, różnego rodzaju stowarzyszenia, osoby prywatne. Z wystąpienia pani Warszawin można wyciągnąć następujący wniosek: pamięć o żołnierzach 18 Dywizji Piechoty w Andrzejewie jest bardzo żywa i przekazywana z pokolenia na pokolenie.