Tak jak trzykrotny gwizdek oznacza zakończenie spotkania piłkarskiego tak powyższy tytuł kończy mój skromny cykl artykułów pod tytułem „Kroniki LKS Fortuna”. Nie znaczy to, że temat piłki nożnej zniknie z naszych łamów. Mam pewien zarys pomysłów dotyczących przybliżania andrzejewskiej piłki. Może będą to bardziej szczegółowe opisy niektórych wydarzeń, może przybliżenie sylwetek ludzi związanych z naszym klubem. To się okaże. Mam też nadzieję, że GKS Maxrol będzie zapisywał

Przygotowania do wiosennej rundy sezonu 98/99 (swoją drogą ile to lat już minęło) przebiegały dość spokojnie. Treningów było dużo, ale rozegraliśmy tylko dwa mecze sparingowe. Rozgromiliśmy 10:2 na własnym boisku zespół występujący wówczas pod nazwą LZS Szumowo, który w późniejszym czasie przekształcił się w ligową drużynę o nazwie Sokół Paproć, by ostatecznie połączyć się z naszym klubem. Ale wtedy jeszcze była to śpiewka przyszłości. Póki co byli naszym przeciwnikiem, z którym na początku

Po, niestety nieudanym, sezonie 1997/98 w klubie zapanował pewien rodzaj chaosu. Udało się co prawda rozegrać jeden sparing (3:3 w Andrzejewie z Iskrą Zaręby Kościelne i wygrana 4:3 w rzutach karnych) jednakże jak dalej potoczą się losy klubu i w którym zacznie zmierzać on kierunku nie było pewne. Sytuacja unormowała się dopiero w sierpniu, kiedy trenerem po dłuższej przerwie ponownie został Witold Kałuski. Szybko rozpoczął on porządkowanie i odbudowę drużyny.