Książki

A. Dobroński, Ziemia Ostrowska do 1914 roku, Ostrów Mazowiecka 2021

Fragment okładki książki "Ziemia Ostrowska do 1914 roku"

11 czerwca na placu przed Starą Elektrownią w Ostrowi Mazowieckiej odbyła się promocja najnowszej książki profesora Adama Czesława Dobrońskiego “Ziemia Ostrowska do 1914 roku”. Publikacja została wydana przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Ostrowi Mazowieckiej przy wsparciu finansowym Burmistrza Miasta i Starosty Ostrowskiego. Książka składa się z trzech części, uzupełnieniem liczącego ponad trzysta pięćdziesiąt stron tekstu jest wkładka ze zdjęciami i skanami materiałów zebranych przez Jana Dobrońskiego. W słowie

Inne

Historia OSP Andrzejewo cz. 2 do roku 1974

Na koniu Naczelnik OSP w Andrzejewie Kazimierz Raczyński i grupa strażaków na wozie ogumionym strażackim ze sprzętem przeciwpożarowym, rok 1949. Źródło: Kronika Ochotniczej Straży Pożarnej w Andrzejewie.

Podczas działań wojennych w latach 1939-44 doszczętnie zostało zniszczone Andrzejewo, a wraz z nim drewniana remiza i sprzęt pożarniczy. Zginęło też wielu członków Straży. Pierwsze zebranie organizacyjne po wojnie obyło się w roku 1946. Wkrótce zakupiono drewniany barak, który pełnił rolę remizy. Nowym naczelnikiem został Hipolit Świerżyński. W roku 1947 kolejnym naczelnikiem mianowano Kazimierza Raczyńskiego. Rok później remiza była całkowicie wyremontowana i doprowadzona do stanu

201 Pułk Piechoty

Wizny Dziennik Polowy: Paproć i Pęchratka 1920

Kadr z filmu Stowarzyszenia Wizna 1939 "Paproć i Pęchratka 1920 – jak odkryliśmy bolszewicką zbrodnię..."

W 1920 r. Polacy stanęli na wysokości zadania, okazali swoją determinację i obronili ojczyznę przed bolszewickim najeźdźcą. W ostatecznym rozrachunku okazało się, że każda z wielu bitew i bojów miała też realny wpływ na bezpieczeństwo Europy. Członkowie stowarzyszenia “Wizna 1939” wyruszają na pole boju pod Paprocią i Pęchratką, gdzie heroizm ochotników z 201. Pułku Piechoty okazał się kluczowy dla zabezpieczenia wojsk operacyjnych przed wycofaniem. Jaka tragedia wydarzyła się ponad sto

Prymas Tysiąclecia

Stefan Wyszyński w Andrzejewie cz. 6 – powołanie

Prymicja ks. Konstantego Penkali. Po prawej stronie widoczny alumn Stefan Wyszyński, Olszewo czerwiec 1920 r. zdjęcie pochodzi ze zbiorów pani Sylwii Wolskiej

Udział w liturgii pomagał młodemu Stefanowi odkrywać powołanie do kapłaństwa. Po latach wspominał: „Był to Wielki Piątek, w nocy. Cała niemal parafia zebrała się na ostatnie „Gorzkie Żale”. Śpiewano wszystkie trzy części, jak wtedy było w zwyczaju, a w przerwach obchodzono drogę krzyżową. Całą noc przesiedziałem w kościele skulony przy konfesjonale, który stał przy wejściu do zakrystii. Zapamiętałem mocno tę modlitwę przy Grobie Chrystusa. Przeżycia tej nocy rzeźbiły moją

Inne

Gmina Warchoły

Przebój: ilustrowane czasopismo regionalne

Gmina zajmuje 7.092 ha obszaru, ludności 6.020, administracyjnie podzielona jest na 25 sołectw. Gleba naogół jest dobra, pszenna i żytnio-kartoflana. Kultura rolna drobnych gospodarstw stoi na niżej średnim poziomie, z istniejących zaś 3 kółek rolniczych, tylko jedno przejawia żywszą działalność i prowadzi konkursowe poletka doświadczalne, urządzane przez sejmikowego instruktora rolnego. W gminie utrzymywany jest przez Sejmik 1 knur, jednakże hodowla naogół słabo się rozwija.

Prymas Tysiąclecia

Stefan Wyszyński w Andrzejewie cz. 5 – życie religijne

Posąg Matki Bożej Niepokalanej przed kościołem w Andrzejewie przed którym modlił się młody Stefan Wyszyński (Fot. O. T. Polak CMF)

Andrzejewo to miejsce gdzie rozwijało się życie religijne przyszłego Prymasa Polski. Na kształtowanie jego postawy ogromny wpływ miał rodzinny dom, w którym nie mogło zabraknąć codziennej modlitwy. Odgrywała ona ogromną rolę w życiu rodziny Wyszyńskich. Atmosferę jaka tam panowała w następujący sposób opisywała Janina Jurkiewicz – siostra księdza kardynała: Na ścianach domu w Andrzejewie obrazy: Matki Bożej, Papieża, Księcia Poniatowskiego i Kościuszki. Tu religia splata się

Inne

Gmina Jasienica w Echach Płockich i Łomżyńskich – rok 1898

Echa Płockie i Łomżyńskie

Echa Płockie i Łomżyńskie to czasopismo wychodzące w latach 1898-1904 w Płocku. Pierwszy numer ukazał się 1 kwietnia 1898 roku z podtytułem: „Pismo poświęcone głównie sprawom miejscowym”. Redaktorem czasopisma został Adam Grabowski (1864-1919). Redakcja czasopisma mieściła się w Płocku. Oddział „Ech” w Łomży znajdował się w księgarni Rychtera na Nowym Rynku. Czasopismo ukazywało się dwa razy w tygodniu, posiadało skromną szatę graficzną i nie zamieszczano w nim zdjęć.